Blog

Dit laatste deel over Domaine du Sablou schrijf ik terwijl de wind om het huis loeit en de regen tegen de ramen klettert. Herfst klopt aan de deur. Nog één keer ga ik terug naar afgelopen zomer om vanuit een kinesthetisch perspectief woorden te geven aan mijn levendige herinneringen. Kinesthetisch, een moeilijk woord voor alle gevoelens, intern en extern, die te maken hebben met aanraking, beweging, emoties en intuïtie.

Op Sablou was ik vooral fysiek bezig: de moestuin onderhouden, gras harken, grint onkruidvrij maken, druivenranken snoeien, opbouwen voor de voorstelling, schoonmaken. En ter afwisseling mediteren. Voor mij een ideale combinatie. Ik hou ervan om mijn lijf te voelen, terwijl ik tegelijkertijd bezig ben om iets mooier te maken. De meditaties zorgden ervoor dat mijn lichaam en geest op elkaar afgestemd raakten. Het resultaat was, dat ik thuiskwam met een opgeruimd hoofd en een goeie lichamelijke conditie.

Het was niet de mooiste zomer. Als ik ’s ochtends vanuit het hoofdhuis naar de Orangerie liep, was het vaak koud en werden mijn voeten nat van de ochtenddauw. Op warme dagen gingen we vroeg aan de slag. En dan was het heerlijk om daarna af te koelen in het zwembad.

Tijdens het wandelen was het oppassen. Door de vele regen waren de braamstruiken enorm uitgelopen en ze prikten door alle kleding heen. Één keer zakte ik weg in de modder. De bokkensprongen die ik maakte, bezorgden Esther en mij een lachstuip. En de dag erna had ik een ‘leuk’ klusje: wandelschoenen moddervrij maken.

Esther Kranendonk was ook een vrijwilliger en op geheel eigen wijze bezig met de tastzin. Zij heeft in vier weken tijd een dode boomstam beschilderd. Ladder op, ladder af, de bast aftasten, kijken en voelen wat passend is. Sablou is weer een uniek kunstwerk rijker.