Blog

Vorige week vrijdag was het zover. Voor het eerst sinds tijden op een terras zitten en me laten verwennen. In de bossen van Amelisweerd ging ik lunchen bij de Veldkeuken. René en Juliette, eigenaren van de Veldkeuken, zijn oud-huisgenoten. Ik was getuige van de geboorte van hun bedrijf. Ze begonnen in 1999 met een zelf gemaakte fietskar vol lekkernijen. In het weekend stonden ze met deze kar aan de Kromme Rijn, tegenover het koetshuis van Oud-Amelisweerd. En nu, in 2021, hebben ze in datzelfde koetshuis een restaurant en landgoedwinkel. Zij begonnen met liefde voor biologisch eten en liefde voor het landgoed. Ze zijn gegroeid maar de kern van hun verhaal is nooit veranderd. Op de planken zie ik zoveel liefde terug. Meer dan ooit smul ik van het eten en geniet ik van wat zij samen met hun team neerzetten!

In 2008 verhuisde ik naar een woning in Utrecht, nog geen honderd meter van het Rietveld Schröderhuis vandaan. Datzelfde jaar, in mei, speelde ik in een voorstelling ín het Rietveld Schröderhuis. Ik had diverse kleine rollen. Een ervan was Trui van Lier. In een paar zinnen moest ik haar neerzetten, een snelle schets, dienend aan het verhaal van Truus Schröder. Ik vond dat een opgave, want deze vrouw had zich tijdens de Tweede Wereldoorlog ingezet voor Joodse kinderen, die ze via het kinderhuis Kindjeshaven in veiligheid bracht. Ik wilde haar recht doen, maar op dat moment was er bar weinig over haar te vinden.

Trui van Lier had een nicht, Truus van Lier, die ook in het verzet zat. Truus was de buurvrouw van Gerrit Rietveld en Truus Schröder. Dat hoorde ik pas later. Twee vrouwen, exemplarisch voor vele vrouwen, die hun steentje bijdroegen aan de vrijheid waarin wij vandaag de dag in Nederland leven.

Wat mij ontroert, is dat zij niet vergeten worden. Jessica van Geel werkt aan een boek over Truus van Lier. De NOS besteedt aandacht aan vrouwen in het verzet. Allerlei mensen, die de oorlog niet hebben meegemaakt, doen moeite om de verhalen te achterhalen en ze een podium te geven. Verhalen over gewone vrouwen die grootse daden verrichtten. Die verhalen inspireren, moedigen ons aan.

Ik ben vandaag naar het huis van Truus gelopen. In stilte heb ik haar en alle mij onbekende anderen bedankt. Zij blijven in onze herinnering!